سوشینت یا سوشیانت یا سوشیانس یا استوت ارت (سودرسان، دانا) به عنوان رهایی بخش است که در دین زرتشت یا مزدیسنامنجی نهائی زمین بشمار می‌رود. کلمه «سوشیانس» که از ریشه «سو» به معنی سودمند است، در اوستا سئوشیانت (Saoshyant) آمده و در پهلوی به اشکال گوناگونی چون: سوشیانت، سوشیانس، سوشانس، سوشیوس یا سیوشوس آمده است.

(به معنی «سودبخش» یا «سودرسان» و در معنای گسترده, «رهاننده» یا «رهایی بخش» است.) در گاهان این صفت چند بار برای زرتشت آمده؛ اما در دیگر بخش‌های اوستا صفت یا عنوان هر یک از سه موعود زرتشتیان (اخوشیت ارت، اخوشیت نم, اَستَوت اِرِتَ) و بویژه سومین آنهاست که نام او «استوت ارت» (Astavt Eretah) است. (استوت ارت, هوشیدر و هوشیدر ماه)

در کتب قدیم زرتشتی آمده که با ظهور این صاحب‌زمان زرتشتی جهان پر از عدل و داد کند و نظم نوینی برپا شود و ظلم و ستم از بین می‌رود. بعد از ظهور وی همه مردم متدین خواهند بود و دوستی و مهربانی را پیشه خود خواهند ساخت. و از آن جا که مردم، گوسفندکشی و گوشت‏خواری را به کنار می‏گذارند نیروی آز کم می‏گردد. برکت زیاد می‏شود و گرسنگی از بین خواهد رفت. در زمان او سال ها 365 روزه خواهند بود و کبیسه ندارند. به وسیله دعای سوشیانت، "دیو آشموغ" که نمادی از شرک و گمراهی و دروغ است خواهد مُرد و سوشیانت با کمک یاران خود به نبرد با اهریمن خواهد شتافت او پنج بار، یَشت می‏کند که در هر یَشت او، یک‏پنجم اهریمنان، نابود خواهند شد. سوشیانت راه زرتشت را پیش می‏گیرد. در زمان او خوراک مردم، هفده‏سال از گیاهان است و سی‏سال از آب تغذیه می‏کنند و ده سال نیز خوراک مردم، مینوی است. بعد از آن که سوشیانت، جهان را از نو کرد، فرشگرد (رستاخیز) انجام خواهد شد

منشاء

در فروردین یشت، زامیادیشت، بندهش و جاماسب نامه از سوشیانت یاد شده و گفته شده که گرشاسب هم به عنوان یار سوشیانت ظاهر شده و در نوسازی جهان شرکت می‌کند.^[۱]

در گاهان (گاتها) که سروده‌های خود زرتشت است و در آنها می‌توان باورهای وی را یافت اشاره چندانی به پایان جهان نشده است، اما چنین می‌نماید که در بندی از گاهان (یسنا ۴۳ بند ۳) سخن از مردی است که در آینده می‌آید و راه نجات را می‌یابد، همچنین در گاهان چند بار به واژه سوشینت بر میخوریم که در ادبیات بعدی زرتشت به صورت سوشیانس در آمده و منجی نهائی زرتشتی به شمار می‌آید.

خود زرتشت نیز به هنگام زندگی در پیرو باورانش، سوشیانت خوانده شده است^[۲] هم چنین از ^[۳] افزون بر تایید مطلب، سوشیانت بصورت جمع آورده شده است و این یعنی که تعداد سوشیانت‌ها یکی نیست : ((... کی مزدا سپیدهٔ رخشان پیروزی جهان را بر خواهد گرفت؟کی رخشندگی آفتاب دین همه جا را تابان خواهد ساخت؟ کی سوشیانت‌ها فراوانی و زیادگی خواهند یافت تا از پرتو کار و کردارشان، دین گسترده شود. اینک سوشیانتی برای آموزش مردم برپاست و منم، زرتشت که پیرو تو هستم ای اهورا. همچنين در پاره اي ديگر از سرودهاي زرتشت نام سه سوشيانت به طور پيوسته که پس از هر هزاره ظهور ميکنند آمده که با توجه به رفتن سه تن مغان از ايران در هنگام ولادت عيسي ميتوان نتيجه گرفت1.برخي از مغان عيسي را به عنوان منجي پذيرفته بودند و به دستاويزي از برخي نشانه ها پي به ولادت او برده بودند2. هوشيدر يا اولين سوشيانت در دين زرتشت، عيسي ميباشد و با قرينه سازي ميتوان نتيجه گرفت هوشيدر ماه دومين سوشيانت که در اوستا از آن نام برده شده است، مهدي موعود شيعيان ميباشد

توصیف سوشیانت

در توصیف سوشیانت در ^[۴] می‌آید که : ((کجایند آنانی که پرتو راستی وجودشان را فرا گرفته، که با نیرومندی برابر دیویسنان کینه جو ایستادگی کنند و به راستی ای مزدا، این چنین کسان‌اند رهانندگان، سوشیانت‌ها که برای به بار نشستن آیین با دیوان و دیوپرستان به پیکار برخاسته اند.

دانا بودن از ویژگی‌های سوشیانت است ^[۵] سوشیانت دراراي فرکياني بوده و در آخرالزمان ظهور کرده و نخست در کشوری بنام خونیرث که ایران در مرکزیت آن قرار دارد پادشاه شده و سپس بر تمام جهان چیره خواهد شد.

برپایهٔ یشت سیزدهم، بند 62م :زردشت از روی زمین رخت بر نبسته و نطفهٔ بر جای مانده و آن را 99999 فروشی نگاهبانی می‌کنند روزی؛ در هنگام به پایان رسیدن زمان، دوشیزه‌ای ازین نطفه بارور خواهد شد که بر تمام دشمنی دیوها و مردم پیروز خواهد شد.^[۶] نام این دوشیزه اِرِدَت فِذری می‌باشد و از دو دوشیزهٔ دیگر به نام های((سروتَت فِذری)) و ((وَنگهوفِذری)) نیز یاد می‌شود. این سه از نطفه زردشت بارور شده و سه موعود مَزدَیَسنان که آخرین شان سوشیانت است؛ از آنها زاده خواهد شد. نام دیگر این رهایی بخش اَستوَت اِرِتَه می‌باشد که با ظهور وی، رستاخیز مردگان شروع شده و عمر جهان مادی به سر می‌رسد. این نام بخصوص (سوشیانت) برای تعیین آخرین موعود تخصیص یافته و او آخرین مخلوق اهورامزدا خواهد بود.

زامیاد یشت - مقدمه یشت : فرّ کیانی نیرومند را می ستاییم که مزدا آفریده است، کارامد و چالاک است و سرآمد همهٔ آفریدگان محسوب می شوذ. زیبا و بسیار درخشنده است که اهورا مزدا بدان سوشیانت و همراهانشان را پدید آورد، فرّی که از آن خداوند می‌باشد و آن را برآن سوشیانت و همراهان گماشت تا آنان جهانی نو بنیان کنند.جهانی همیشه تازه و جوان که پیری و بیماری و فساد در آن راه نباشد و همیشه جاودان می ماند، پس از آن که مردگان رستاخیر کنند و زندگان بی مرگ شود و چون آن سوشیانت به پیدایی و ظهور آید آرمان خویش روا و جهانی نو بنیان کند.درچنین جهانی که برپایهٔ اَشَه استوار است، جاودانگی برپا می‌شود، و دروغ دیگر باره به همان جایی رانده می وشد که از آن جا برای آسیب رسانیدن به راستی و گروندگان آن قیام کرده بود و نیست و نابود می‌گردد. زامیاد یشت کردهٔ چهاردهم : فرّ کیانی نیرومند را می ستاییم...هنگامی که اَستوَت اِرِتَه پدید می‌آید...

سوشیانش پیروزگر خوانده شده است. همچنین سوشیانت را آخرین مخلوق اهورامزدا دانسته‏اند. او به همراه خود فرّه کیانی را دارد[18] و با‏چشم خود،از شش جهت تمام جهان را زیر نظر دارد. [19] نهایت اینکه او به همه جهان سود می‏بخشد و به همه انسانها و حیوانات بی‏رنجی عطا می‏کند.

اما برخی دیگر از کتاب های پهلوی می‏گویند که در این مدت، سوشیانت بر کشور مرکزی کشور حکمرانی می‏کند و شش یار او به نامهای رَئوچَس چَئِشمَن، هوَرِچَئِشمَن، فرادَت خوارِنَه ویذَت خوارِنَه، وئُورو نِمه، وئُورو سوه به ترتیب بر سرزمینهای اَرِزه (کشورغربی)، سَوَه (کشور شرقی)، فِرَدذَفش (کشور جنوب شرقی) ویدَ ذَفش (کشور جنوب غربی) وُروبَرِشت (کشورشمال غربی)، وُروجَرِشت (کشور شمال شرقی) حکمرانی می‏کنند و مجری فرمانهای سوشیانت خواهند بود. در گاهان، "سوشیانت" چندین‏بار به صورت مفرد آمده است و در حقیقت، صفتی است که زرتشت به خود اطلاق می‏کند اما در یسنه 45: 11 او به صورت کسی است که اهریمن را ذلیل می‏کند.[2] هم چنین در گاهان، سوشیانت به صورت جمع، بر زرتشت و یاران وی اطلاق می‏شود.[3] در یسنه 43: 13 به کسانی هم که بر طبق فرمان اهوره مزدا و وجدان خود قدم بر می‏دارند نیز اطلاق شده است. در یسنه 46: 3 نیز سوشیانت­ها را راست­اندیشانی می‏داند که هدفشان اهورامزداست و برای استواری جهان راستی تلاش می‏کنند و از آموزه‏ها و فرموده‏های اهورامزدا پیروی می‏کنند. در اوستای متأخر نیز نام وی دیده می‏شود. در "فروردین‏یشت" از سه منجی "اوخیشت ارت" ( پروراننده‏ی قانون) "اوخیشت‏نمه" (پروراننده‏ی نماز) و "استوت‏اَرت" ( فناناپذیر) آمده است. گاهی نیز واژه سوشیانت، به هر سه منجی اشاره دارد هرچند که این اسم، مخصوص منجی سوم است.[4] در اوستای متأخر، واژه‏ی سوشیانت به صورت مفرد آمده که مقصود از آن منجی آخرالزمان بوده است برپایه یکی از باورهای محلی در منطقه هامون، روزگاری در آینده زمانی که دوشیزه ای در آب دریاچه هامون آبتنی می کند، بارور شده و فرزندی از وی پدید می آید که همان سوشیانت است. نتیجه رسوب این باور را در رسومات قدیمی مردم روستاهای اطراف این دریاچه می توان دید که هر ساله در زمانی معین زیباترین دوشیزه روستا را با آیینی خاص به لب دریاچه برده و به آبتنی وا می داشتند. باور به ظهور یک منجی نهایی از جمله باورهای مشترک اکثر ادیان و مذاهب است.^{[نیازمند منبع]} همچنين در برخي از منابع از سواحل آبهاي کالن اوايه به عنوان زادگاه سوشيانت ذکر شده است. ظهور او در آخرالزمان رخ میدهد و با فر کیانی بر همه جهان چیره خواهد شد.

نشانی‌های ظهور سوشیانت

در جاماسب‌نامه در این مورد آمده که: «آنگاه که زمان هشیدر فرارسد علاماتی پدید آید، نخست اینکه شب‌ها روشن‌تر از همیشه باشد. دوم اینکه ستاره هتورنگ جای خود را بگرداند و به سوی خراسان گراید. سوم اینکه مردمان به همدیگر نیک‌اندیش نباشند و درآمد آنان یکی از دیگری بیشتر باشد. چهارم اینکه مردمان پیمان‌شکن باشند و عهد را نپایند. پنجم اینکه فرومایگان زبردست گردند و نیکان و پرهیزگاران زیردست گردند. ششم اینکه نابکاران سرکار آیند و اهل دانش و خرد خانه‌نشین گردند. هفتم اینکه دیو آز ستمکارتر باشد. هشتم اینکه جادویی در آن زمان رواج یابد. نهم اینکه حشرات مضر و چهارپایان شروع به زیان رساندن کنند. دهم اینکه بدخواهان دین بهی و دشمنان ایران و مخالفانش شروع به تمسخر دانشمندان و روحانیون دین ایران گردند و آنان را کوچک شمارند. یازدهم اینکه دروغ و ناسزا افزونتر شود و راستی و درستی خوار شمرده شود. دوازدهم اینکه تابستان از زمستان بازشناخته نشود. سیزدهم اینکه مهر و دوستی و آشتی به کینه و دشمنی و ستیزگی برگردد و مردم در پی نابودی یکدیگر باشند. چهاردهم اینکه آنانی که در آن زمان زاینده شوند ناپاک‌تر و ستمکارتر باشند و مرگشان زودتر فرارسد. پانزدهم اینکه بزرگان را ارجمند ندارند و محترمین بی‌شرم باشند و میل به دروغ و فتوای دروغ نمایند. شانزدهم اینکه دریاچه‌ای هست در سیستان که طغیان کند و شهرستان را آب ببرد و همه‌جای سیستان پر از آب باشد.»^[۷]

نظرات شما عزیزان:

عسل

ساعت18:18---18 فروردين 1391

- [ایمیل]

سلام خوشحالم میبینم کسی هم به این چیزا اهمیت میده

خوشحال میشم به منم سر بزنی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: